„Lov kao sudbina”: Tribina o filmu „Trag divljači”
Petak, 14. oktobar, u 20 časova, Dom omladine Beograda, Tribinska sala
Ciklus tribina: GNEVNI FILMOVI
Učestvuju: scenarista i reditelj Nenad Pavlović, direktorka fotografija Bojana Andrić SAS, glumac Miloš Timotijević…
Tribinu vode: Zoran Janković i Đorđe Bajić, filmski kritičari
Oktobarsko izdanje ciklusa tribina „Gnevni filmovi” u žiži ima još jedan premijeran srpski film; reč je o ostvarenju „Trag divljači”, scenariste i reditelja Nenada Pavlovića, filmu koji je nedavno ušao i u redovnu bioskopsku distribuciju u našoj zemlji. Scenario je nastao na temelju proze našeg legendarnog sineaste i jednog od rodonačelnika ovdašnjeg Crnog talasa – Živojina Pavlovića.
Sinopsis filma „Trag divljači”, žanrovski pojašnjenog kao spoj drame i trilera, glasi: Perspektivni novinar u komunističkoj Jugoslaviji 1979. godine istražuje svirepo političko ubistvo u malom ruralnom mestu, samo da bi se našao upleten u mračnu porodičnu dramu prepunu skrivenih tajni kroz vekovnu tradiciju nasilja.
Ekipu filma čine: reditelj Nenad Pavlović, scenaristi Nenad Pavlović, Dimitrije Vojnov, Đorđe Milosavljević, direktorka fotografije Bojana Andrić SAS, montažer Dejan Urošević, kompozitor Filip Mitrović, dizajner zvuka Aleksandar Protić, scenografkinja Jovana Grahovac Sujić, kostimografkinja Momirka Bailović, maskerka Marija Kovačević Jovanović. Film su producirali Miloš Avramović i Tatjana Žeželj Gojković, koproducent je Kosta Đorđević, linijski producent je Ljubomir Božović, a izvršni producent Goran Bjelogrlić.
Uloge tumače: Radivoje Bukvić, Predrag Miki Manojlović, Nada Šargin, Miloš Timotijević, Dragan Bjelogrlić, Milena Pavlović, Jovo Maksić, Petar Zekavica, Mirko Vlahović, Filip Šovagović, Boris Milivojević, Novak Bilbija, Milan Čućilović, Nenad Heraković, Sanja Marković, Pavle Čemerikić i Milena Radulović.
U izjavi za portal Filmskog centra Srbije, Pavlović je o nastanku scenarija izjavio sledeće:
„Iz romana ‘Trag divljači’ sam, zapravo, pre svega pozajmio naslov. Zvučalo mi je kao dobro ime za film, koje istovremeno ostvaruje vezu sa Žikinim stvaralaštvom i simboliše radnju na više nivoa, dok se adaptacija zapravo oslanja na nekoliko drugih romana mog oca, kao što su ‘Lapot’, ‘Lov na tigrove’, ‘Vašar na Svetog Arandjela’… Počelo je sa ponovnim iščitavanjem brojnih Žikinih romana u kojima sam tražio osnovu priče, da bih potom počeo da krojim ostale odrednice, poput perioda kad se radnja odvija, kao i žanra. Upario sam junake koji se provlače kroz Žikine romane, smestio ih u period koji je za mene intrigantan vizuelno, sociološki i politički (kraj ‘70), te zaokružio porodičnu dramu u trilerski žanr. Scenario je, nakon toga, doživeo još nekoliko verzija, najviše na nivou skraćivanja, zaokruživanja i redukovanja. Jednom rečju – oblikovanja, sve to uz vrsnu dramaturšku pomoć Dimitrija Vojnova i Đorđa Milosavljevića.”
