Izložba „rev0.5 #ffffff” Konstantinosa Petrovića
Od 29. aprila do 15. maja, Galerija Doma omladine Beograda
Projekat pod nazivom #ffffff predstavlja skup/kolekciju raznih predmeta/objekata/radova čije je sakupljanje započeto 2019. godine i još uvek je u procesu kolektovanja. Kolekcija se sastoji iz predmeta koji se mogu sortirati u više kategorija, dok je osnov sakupljanja – boja predmeta. Predmeti mogu biti visoko tiražno štampani, mašinski stvoreni, serijske proizvodnje, liveni, 3d printani, raznih materijala, veličine i oblika.
Prva faza projekta je uočavanje likovnog potencijala predmeta koji na osnovu boje, forme, dimenzije, čine segment likovne kompozicije koja je promenljiva, proizvoljna u odnosu na prostor ili površinu na kojoj se gradi.
Druga faza je uočavanje količine i sličnosti bojenih predmeta, zatim i uočavanje fabričkih grešaka u štampi i proizvodnji. Tako nastaju kolekcije u kolekciji, odnosno podkategorije predmeta koji su istih boja, po istom principu proizvedeni, odnosno iz iste serijske proizvodnje, ali sa uočljivim varijacijama. Na osnovu toga autor formira i sledeću fazu.
Očitavanjem šifre boje svakog predmeta, sam predmet postaje oznaka-nosilac boje koja se koristi u nastanku novih varijacija. Skeniranjem boje predmeta, dobija se šifra boje koja se štampa na više štamparskih aparata. Svaki aparat, istom komandom daje drugačiji produkt, u zavisnosti od svog stanja, kvaliteta boje i samog kvaliteta mašine. Time, publika učestvuje u proširenju kolekcije tako što skenira željenu boju (sa prinetim predmetom ka senzoru), a štampači izvrše štampu te boje. U ovoj fazi, analogno prolazi kroz digitalno, te daje opet analogni uzorak boje kao verifikacija varijabli digitalne štampe i serijskih tiraža. Na ovaj način, usled nesavršenosti senzora i opreme za štampanje, nova boja uvek odstupa od prvobitne (makar i u gotovo jedva vidljivim promenama), tako da se višestrukim ponavljanjem postupka svaki put dobija drugačiji rezultat, udaljavajući se od prvobitnog bojenog uzorka. Svaki predmet koji je u kolekciji, osim što predstavlja jediničnu vrednost u kompoziciji, takođe može biti i uzorak kojim se realizuje eksperiment umnožavanja ili prikazivanja novih boja na osnovu već postojećih.
Poslednja faza projekta se ne bazira na direktnim dodavanjem novih predmeta u kompozicije i promišljanju o likovno-estetskom potencijalu organizacije, već autor rad okreće ka crtežu, odnosno tabelama koje sadrže podatke o medijumu (naziv, vrsta, količina, sastav, proizvodnja, distribucija itd.) uz pomoć kojeg nastaje crtež. Crtež je u ovom slučaju test, ali i grafikon potencijala, kvaliteta i trajanja medijuma. Ovom krajnjom fazom, uviđa se vraćanje na prvobitno posmatranje predmeta, odnosno pitanje njihove konzumacije. Skup predmeta čine prikupljeni otpaci, iskorišćeni materijali, predmeti jednobojne forme (edukativni kompleti, igračke, EVA pena, plastični predmeti jednokratne upotrebe), dok se i sam medijum kojim nastaje crtež, nakon svog korišćenja priključuje kolekciji, kao novi bojeni predmet koji je izgubio svoju primarnu funkciju. Crtež se u ovom slučaju posmatra kao i opšti prikaz funkcija svih predmeta koji su nakon što su iskorišćeni, postali obojeni otpad, dok sama tabela jeste pisani prikaz kolekcije, koja služi kao evidencija i praćenje toka predmeta, pretežno napravljeni od materijala koji se koriste za proizvodnju najjeftinijih produkta, u serijskim i enormnim količinama, pa je i u skladu sa time i njihov kvalitet i životni vek ograničavajućeg karaktera.
Darija Dragojlović, vizuelna umetnica
